daruonline

اونیکومایکوزیس شایع ترین اختلال عفونی ناخن است و حدود 50 درصد از تمام مشاوره های مربوط به اختلالات ناخن را بر عهده دارد. Onychomycosis به عنوان یک بیماری مرتبط با جنسیت و سن گزارش شده است که در مردان شایع تر است و با افزایش سن در هر دو جنس افزایش می یابد. در افراد مسن، اونیکومیکوزیس ممکن است بیش از 40 درصد باشد. عوامل مستعد کننده عبارتند از دیابت شیرین، بیماری شریانی محیطی و سرکوب سیستم ایمنی ناشی از HIV یا عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی.

اونیکومیکوزیس بیشتر در ناخن های پا رخ می دهد. قارچی که باعث اونیکومیکوزیس می شود ممکن است انواع مختلفی داشته باشد، از جمله مخمرها، درماتوفیت ها یا کپک ها. تقریباً در همه موارد، اونیکومیکوزیس توسط درماتوفیت‌ها ایجاد می‌شود که نه تنها ناخن‌ها، بلکه پوست و مو را نیز که بافت‌های حاوی کراتین هستند، تحت تأثیر قرار می‌دهند.

Onychomycosis با ظاهر شدن لکه های سفید، زرد یا سیاه در لبه یا پایه ناخن، نزدیک کوتیکول مشخص می شود. با پیشرفت بیماری، لکه ها پخش می شوند و تمام سطح ناخن را می پوشانند. عفونت ناخن را کلونیزه کرده و باعث جدا شدن، نرم شدن و تغییر شکل آن می شود. این یک بیماری عفونی است، بنابراین مسری است و می تواند هم به بقیه ناخن های همان فرد و هم به سایر افراد از طریق سطوح آلوده به قارچ یا هاگ قارچ سرایت کند.

انواع اونیکومیکوزیس

بر اساس قسمت‌هایی از ناخن که تحت تأثیر اونیکومیکوزیس قرار گرفته‌اند، می‌توان آن را به انواع مختلفی طبقه‌بندی کرد. قارچ ناخن ممکن است فقط سطح آن، ماتریکس را که بر رشد ناخن، صفحه ناخن تأثیر می‌گذارد، آلوده کند یا به بستر ناخن (قسمتی از انگشت یا پا که توسط ناخن پوشانده شده است) پخش شود. در حال حاضر، اونیکومایکوزها به هفت نوع مختلف طبقه‌بندی می‌شوند: اونیکومایکوزیس زیرانگویی دیستال و جانبی، اونیکومایکوزیس سطحی سفید یا سیاه، اونیکومیکوزیس "اندونیکس"، اونیکومایکوزیس زیرانگویی پروگزیمال، اونیکومایکوزیس مختلط، اونیکومایکوزیس دیستروفیک ثانویه، و اونیکومایکوزیس ثانویه.

تشخیص نوع خاصی از اونیکومیکوزیس به دلیل تنوع گسترده عوامل بیماری زا می تواند پیچیده باشد. علاوه بر این، در صورت وجود یک مورد بالقوه اونیکومیکوزیس، مهم است که سایر بیماری‌هایی را که ممکن است به طور مشابه روی پوست و ناخن تأثیر بگذارند، مانند پسوریازیس، ترومای ناخن، یا سایر عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها، رد کنیم.

چه چیزی باعث اونیکومیکوزیس می شود؟

در بیش از 90 درصد موارد، پاتوژن هایی که باعث انیکومایکوز می شوند، سه نوع قارچ درماتوفیت هستند - تریکوفیتون، اپیدرموفیتون و میکروسپوروم. در 10 درصد باقیمانده، عوامل مخمرهای جنس Candida spp هستند. یا سایر قارچ های فرصت طلب (کپک ها).

اونیکومیکوز چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما ناخن های شما را معاینه می کند. او همچنین ممکن است چند قطعه ناخن یا بقایای زیر ناخن شما را بتراشد و نمونه را به آزمایشگاه بفرستد تا نوع قارچ عامل عفونت را شناسایی کند.

سایر بیماری ها، مانند پسوریازیس، می توانند عفونت قارچی ناخن را تقلید کنند. میکروارگانیسم هایی مانند مخمر و باکتری ها نیز می توانند ناخن ها را آلوده کنند. دانستن علت عفونت به تعیین بهترین روش درمانی کمک می کند.

چگونه از اونیکومیکوزیس پیشگیری کنیم؟

عادات زیر می تواند به پیشگیری از قارچ ناخن یا عفونت مجدد کمک کند:

• دست ها و پاهای خود را مرتب بشویید. دست های خود را بعد از لمس ناخن آلوده بشویید. ناخن های خود را بعد از شستشو مرطوب کنید.
• ناخن ها را مستقیماً کوتاه کنید، لبه ها را با سوهان صاف کنید و قسمت های ضخیم شده را سوهان بزنید. بعد از هر بار استفاده ناخن گیر خود را ضد عفونی کنید.
• در طول روز جوراب‌های عرق‌گیر بپوشید یا جوراب‌های خود را عوض کنید.
• کفش های ساخته شده از موادی را انتخاب کنید که تنفس می کنند.
• کفش های کهنه را دور بیندازید یا با مواد ضدعفونی کننده یا پودرهای ضد قارچ درمان کنید.
• در قسمت های استخر و رختکن کفش بپوشید.
• یک سالن ناخن را انتخاب کنید که از ابزارهای مانیکور استریل شده برای هر مشتری استفاده می کند.
• لاک ناخن و ناخن مصنوعی را کنار بگذارید.

درمان قارچ ناخن دست و پا

به طور کلی، درمان اولیه برای اونیکومیکوز تشخیص داده شده شامل درمان موضعی ضد قارچی است. درمان‌ها معمولاً طولانی می‌شوند، زیرا عفونت‌هایی که به راحتی قابل درمان نیستند. اگر علائم ادامه یافت یا بدتر شد، می‌توانید از درمان‌های سیستمیک نیز استفاده کنید که معمولاً تهاجمی‌تر هستند و اگرچه در کوتاه‌مدت مؤثر هستند، اما معمولاً عوارض جانبی نامطلوبی دارند. صرف نظر از نوع درمان انتخاب شده، پیگیری صحیح درمان بسیار مهم است، زیرا اونیکومیکوزیس یک بیماری با احتمال عود بالا هم در انگشتان دست و هم در ناخن های پا است.